Η σχέση δασκάλου-μαθητή: Η περίπτωση Καμύ

Από Σπόρος

Ο Καμύ (1913-1960), συγγραφέας του παράλογου που εκφράστηκε μέσα από τα έργα του όπως ο "Επαναστατημένος Άνθρωπος", ο "Ξένος" και ο "Μύθος του Σίσυφου", μεγάλωσε στην Αλγερία από πατέρα γαλλικής καταγωγής και μητέρα ισπανικής. Έζησε την ορφάνια, καθώς έχασε τον πατέρα  του (σκοτώθηκε στη μάχη της Μάρνης το 1914 κατά τη διάρκεια του Α΄ Π.Π.) και τη φτώχεια. Ο καθηγητής του Ζακ Γκρενιέ, λειτούργησε ως καταλύτης για τη ζωή του Καμύ, αφού εκτός του γεγονότος ότι αποτέλεσε τον πνευματικό του οδηγό λειτούργησε και ως πατρικό πρότυπο. Ο Καμύ το 1957 βραβεύβεται με Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά δε λησμονεί το μέντορα της μαθητικής του ζωής. Λίγες μέρες μετά τη βράβευση θα του στείλει μια επιστολή, απόσπασμα της οποίας παρατίθεται παρακάτω:

"Χωρίς εσάς, χωρίς το χέρι που στοργικά απλώσατε στο φτωχό παιδί που ήμουν τότε, χωρίς τη διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί"

Albert Camus by Loomis Dean

Ο δάσκαλος επομένως, καλείται να εκμεταλλευτεί τη σχετική αυτονομία του, να λειτουργήσει όπως λέει και ο Giroux ως διανοούμενος, να αποκαλύψει τις εξουσιαστικές σχέσεις που αναπαράγονται στο μικροεπίπεδο του σχολείου που νομιμοποιούν τις αντίστοιχες στο μακροεπίπεδο της κοινωνίας και να σφυρηλατήσει ουσιαστικές σχέσεις με τους μαθητές του καθιστώντας τους πολιτικά όντα με σκοπό όχι μόνο να αναπτύξουν κριτική στάση, αλλά και να συμβάλλουν στην ενίσχυση των δυνητικών ανατρεπτικών καταστάσεων απόρροια της νεκρόφιλης νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μηχανισμών της εξουσίας. Παρεμβαίνοντας στο μικρόκοσμο της τάξης του συμβάλλει στο μετασχηματισμό της κοινωνίας.