Εκπαίδευση και έρωτας

Από Σπόρος

Με το μεστό του λόγο ο Κορνήλιος Καστοριάδης θέτει το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων. Αγγίζει τα "ιερά και τα όσια" της νεοελληνικής κοινωνίας καταδεικνύοντας τις παθογένειες της δίχως να θωπεύσει αυτιά. Υπογραμμίζει την κυριαρχία μιας εργαλειακής αντίληψης για τη γνώση, καθώς και της μαζικής κουλτούρας που έχει ενσταλάξει την αδιαφορία και τον κομφορμισμό στο μέσο πολίτη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα· η συντεχνιακή νοοτροπία που επιδεικνύουν οι εκπαιδευτικοί και η αδιαφορία των ίδιων των γονέων για τη μόρφωση των παιδιών τους. Δανειζόμενος τα λόγια του Πλάτωνα αναφέρει: "ακόμα και οι τοίχοι της πόλης εκπαιδεύουν τους ανθρώπους".

Θεωρεί ότι η μάθηση είναι μια διαρκής διαδικασία και πως ο άνθρωπος διαμορφώνεται συνεχώς από την ώσμωσή του με το ευρύτερο περιβάλλον, συνειδητά ή ασυνείδητα. Επιπροσθέτως, τονίζει ότι η εκπαιδευτική πράξη θα πρέπει να αποτελεί μια επένδυση πρωτίστως συναισθηματική και σωματική, καθώς μιλάει για έρωτα, για όλους τους μετέχοντες σε αυτή.